امام صادق علیه السلام در سفارشهاى خود به عبدالله بن جندب پس از هشدار بهشیعیاننسبتبه دامهاى شیطان، ویژگىهاى برجسته دوستان حقیقى خود را برمىشمارد که عبارت است از:
«لقد جلت الاخرة فى اعینهم حتى ما یریدون بها بدلا... و انما کانت الدنیا عندهم بمنزلة الشجاع الارقم والعدو الاعجم»؛ آخرت در نگاه آنها بسیار بزرگ است، به اندازهاى که چیزى را با آنعوض نمىکنند... و دنیا نزد آنها همانند مار گزنده و دشمن بىزبان است.
پیروان حقیقى و دوستان واقعى خاندان نبوت علیهم السلام به چیزى جز آخرت نمىاندیشند و تمام کردارها و رفتارهاى خود را با نگاه به آخرت مىسنجند. دنیا در نظر مؤمن وسیلهاى است براى رسیدن به هدفى بزرگ که همان زندگى جاودان آخرت است. دوستان حقیقى اهل بیت علیهم السلام از مواهب دنیوى بهره مىبرند، اما هرگز زندگى جاودان را با زندگى گذراى دنیا عوض نمىکنند.
«انسوا بالله واستوحشوا مما به استاءنس المترفون»؛ آنها با خدا انس گرفتهاند و از آنچه که مال اندوزان به آن انس گرفتهاند، در هراسند.
مومنان از نعمتهاى الهى بهره مىبرند اما به آنها وابسته نمىشوند. وابستگى به مال دنیا موجب بندگى انسان در برابرمادیات خواهد شد. زراندوزان هماره به ثروت خود وابستهاند وشیعیان واقعى با یاد خدا آرامش مىیابند.
حضرت صادق علیه السلام پس از برشمردن این دو ویژگى مهم، فرمود: «اولئک اولیائى حقا بهم تکشف کل فتنه و ترفع کل بلیه»؛ آنها دوستان حقیقى من هستند. به وسیله آنها فتنه شکست مىخورد و گرفتارىها برطرف مىشود.
«حق على کل مسلم یعرفنا ان یعرف علمه فى کل یوم و لیلة على نفسه فیکون محاسب نفسه فان راى حسنه استزاد منها و ان راى سیئه استغفر منها، لئلا یخزى یوم القیمه»؛بر هر مسلمانى که ما را مىشناسد، سزاوار است که کردارش را در هر شبانه روز بر خود عرضه دارد و به محاسبه آنها بپردازد، تا اگر کار نیکى در آنها دید، برآنها بیفزاید و اگر کردار بدى در اعمال خود مشاهده کرد، از آنها توبه کند، تا دچار ذلت و خوارى روز قیامت نگردد.
اگر شیعیان ما استقامت کنند، فرشتگان دست در دست آنها مىگذارند، ابرهاى سفید(رحمت) برآنها سایه مىافکند، چون روز درخشنده و تابناک مىشوند، از زمین و آسمان روزى مىخورند و آنچه از خدا بخواهند، خداوند به آنها عطا مىکند.
«یابن جندب! ان شیعتنا یعرفون بخصال شتى: بالسخاء والبذل للاخوان»؛ اى پسر جندب! همانا شیعیان ما به چند خصلت شناخته مىشوند: به سخاوت و بخشش به برادران.
« و بان یصلوا الخمسین لیلا و نهارا... و یحافظون على الزوال»؛شیعیان ما در شبانه روز پنجاه رکعت نماز مىخوانند و توجه به وقت نماز ظهر(خواندن نماز اول وقت) دارند.
«لایهرون هریرالکلب»؛ شیعیان ما همانند سگ زوزه- فریاد -نمىکشند.
«ولا یطمعون طمع الغراب»؛ شیعیان ما همانند کلاغ طماع و حریص نیستند.
«ولا یجاورون لنا عدوا ولا یساءلون لنا مبغضا ولو ماتوا جوعا»؛شیعیان ما با دشمنان همسایگى نمىکنند و اگر از گرسنگى بمیرند، چیزى از آنها نمىخواهند.
«شیعتنا لا یاکلون الجرى... ولا یشربون مسکرا»؛ شیعیان ما مارماهى نمىخورند... و شراب نمىنوشند.
«یابن جندب لو ان شیعتنا استقاموا لصافحتهم الملائکه ولا ظلهم الغمام ولا شرقوا نهارا ولا کلوا من فوقهم و من تحت ارجلهم و لما سالوا الله الا اعطاهم.»
اگر شیعیان ما استقامت کنند، فرشتگان دست در دست آنها مىگذارند، ابرهاى سفید(رحمت) برآنها سایه مىافکند، چون روز درخشنده و تابناک مىشوند، از زمین و آسمان روزى مىخورند و آنچه از خدا بخواهند، خداوند به آنها عطا مىکند.
1- گفتن خوبىها و پرهیز از سخن ناروا.
«یابن جندب لاتقل فىالمذنبین من اهل دعوتکم الا خیرا»؛ اى پسرجندب! به گناهکاران از همکیشان خود جز خوبى و نیکویى چیزى مگو.
در برخورد با گناهکاران باید با سخنان نیکو و گفتن خوبىهاىآنان، امید مرده در آنها را زنده کرد و از خشونت، گفتار ناروا و بازگو نمودن لغزشهاى آنها پرهیز کرد؛ زیرا چنین برخوردهایى مجرمان را از پیمودن راه درست ناامید و نسبت به دین و آموزههاى آن گریزان مىسازد.
«واستکینوا الى الله فى توفیقهم»؛ توفیق آنها را خاضعانه از خداوند بخواهید.
توبه از حالات سازنده انسان است که انجام دهنده آن محبوب خداوند است:
«ان الله یحب التوابین»؛ خداوند کسانى که بسیار توبه مىکنند را دوست دارد.(1)
توبه روشى است که امام صادق علیه السلام براى پاکسازى گناهکار توصیه کرده است. شیعیان واقعى باید از خدا بخواهند که گناهکاران از کردار ناشایست خود پشیمان شوند و به سوى خدا بازگردند، زیرا خداوند بسیار توبه پذیر و بخشنده است؛ «ان الله هوالتواب الرحیم.»(2)
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام سه راه را فراروى جویندگان بهشت قرار داده است:
1- پیروى از ائمه علیهم السلام .
2- برائت از دشمنان.
3- سخن گفتن آگاهانه و سکوت هنگام نا آگاهى.
«فکل من قصدنا و تولانا و لم یوال عدونا و قال ما یعلم و سکت عما لایعلم او اشکل علیه فهو فىالجنه»؛هر کس جویا و پیرو ما باشد و از دشمنان ما پیروى نکند و چیزى که مىداند، بگوید و از آنچه که نمىداند، یا بر او مشکل (مشتبه)است، سکوت کند، در بهشت است.
«علیک بالصمت، تعد حلیما، جاهلا کنت او عالما، فان الصمت زین لک عندالعلماء و سترلک عند الجهال»؛عالم باشى یا جاهل، خاموشى را برگزین تا بردبار به شمار آیى؛زیرا خاموشى نزد دانایان زینت و در نزد نادانان پوشش است.
خطر بدعتها، گرایشهاى منحرف و قرائتهاى ناصواب از دین، همیشه متوجه جوامع شیعى بوده است.
«یابن جندب! بلغ معاشر شیعتنا و قل لهم: لاتذهبن بکم المذاهب»؛ اى پسر جندب! به شیعیان ما بگو؛ مبادا عقاید منحرف، شما را از مذهب خودتان بیرون برد.
«قد عجز من لم یعد لکل بلاء صبرا و لکل نعمه شکرا و لکل عسریسرا»؛ ناتوان است کسى که براى هر بلایى صبرى، براى هر نعمتى شکرى و براى هر سختى آسانى آماده نکند.
«یابن جندب! صل من قطعک، واعط من حرمک، و احسن الى من اساءالیک، و سلم على من سبک، و انصف من خاصمک، واعف عمن ظلمک، کماانک تحب ان یعفى عنک، فاعتبر بعفوالله عنک، الا ترى ان شمسه اشرقت على الابرار والفجار و ان مطره ینزل على الصالحین والخاطئین.»
اى پسر جندب! با کسى که از تو بریده، وصل کن؛ به کسى که چیزى به تو نداده، چیز بده؛ با کسى که به تو بدى کرده، خوبى کن؛ به کسى که به تو دشنام داده، سلام کن؛ با کسى که با تو دشمنى کرده، انصاف داشته باش و از کسى که به تو ظلم کرده، در گذر، همچنان که دوست دارى از تو در گذرند. از گذشت خداوندنسبت به خودت عبرت بگیر. آیا نمىبینى خورشید خداوند بر خوبان و بدان مىتابد و بارانش بر صالحان و مجرمان نازل مىشود؟
آخرین جمله از سفارشهاى امام صادق علیه السلام به ابن جندب درباره اهمیت و ارزش محبت اهلبیت علیهم السلام است.
« لکل شیىء اساس و اساس الاسلام حبنا اهلالبیت»؛ هر چیزى را پایهاى است و پایه اسلام، محبت ما، اهل بیت علیهم السلام است.
1- بقره، آیه 222.
2- توبه، آیه 118.
ماهنامه کوثر شماره 40، نویسنده : على محمدى.
ارسالی کاربر گرامی: حمیدرضا محمدرضایی
